Η εξαφάνιση των λύκων από την Εύβοια, προπομπός της υποβάθμισης του περιβάλλοντος μέσα από την απολύτως χρησιμοθηρική αντίληψη για οφέλιμα και βλαβερά ζώα, για θηρία και αρνάκια κλπ, είναι θέμα που έχει ιδιαίτερη αξία ιστορική και οικοσυστημική. Και πάλι λοιπόν από τον εξαίρετο Αστερο (τ. 3, άνοιξκη 2006, σελ. 30-37) το πιο κάτω κείμενο σε φωτογραφίες.
Μέσα στο κείμενο γίνεται αναφορά στο ότι ο ντόπιος πληθυσμός (της Εύβοιας) κατά την διάρκεια των 19ου και 20ου αι. αντιμετώπισε πρόβλημα από τους λύκους (κατά την γνώμη μας παραφουσκωμένο), στην συνέχεια από τους αρουραίους και επίσης σε μεγάλο βαθμό και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τις ακρίδες.
Για το ζήτημα των αρουραίων θα κάνουμε την ακόλουθη παρατήρηση-σχόλιο: Θηρευτής των αρουραίων στην φύση και μάλιστα μάλλον σημαντικός είναι ο λύκος.Επομένως μπορεί να πιθανολογηθεί ότι η αύξηση του αριθμού των αρουραίων, που ακολούθησε κάποια έτη μετά την εξαφάνιση των λύκων από το νησί, δεν είναι άσχετη με την εξολόθρευση των λύκων. Εάν μάλιστα συνυπολογιστεί η σχεδόν ταυτόχρονη εξαφάνιση και των τσακαλιών από την Εύβοια, δηλαδή των δύο ανώτερων χερσαίων θηρευτών μοιάζει ακόμηπιο λογικό να ακολουθεί μετά μία αύξηση των μεγάλων τρωκτικών.
Έτσι για άλλη μια φορά φαινεται πόσο βάρβαρη, πρωτόγονη και τελικά ανεπιτυχής είναι αυτή η παρέμβαση του ανθρώπου στα φυσικά οικοσυστήματα. Δυστυχώς 150 χρόνια μετά τίποτε σχεδόν δεν έχει προχωρφήσει σημαντικά. Έτσι στα μέρη μας μόνο ως μίσος θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ο πόλεμος κατά των αλεπούδων με δολώματα απίστευτα επικίνδυνα και διαδεδομένα.
Για τα προηγούμενα βλέπετε σε αναρτήσεις μας του παρελθόντος (για το ότι ο λύκος τρέφεται σε μεγάλο βαθμό με αρουραίους στο Λύκοι, σας παρακαλώ μην κλαίτε (του Φάρλεϋ Μόατ) για τις φόλες στο φόλες στην Κύμη.
Ακολουθεί η φωτογραφική αναπαραγωγή του άρθρου.
αφιερωμένο στον λάτρη των λύκων ... ΔΔΔΣ