Φθάσαμε σε κάποιο σημείο. Πράγματα έχουν γίνει, πράγματα έχουν αποπειραθεί να γίνουν, πολλά εκρεμούν. Κάτι σώσαμε, κάτι διατηρήσαμε. Δώσαμε κάποιες ιδέες και προοπτικές.
Συνεργαστήκαμε με αρκετούς ανθρώπους και ομάδες, καθώς και ΜΚΟ. Σταματήσαμε τη ΛΑΡΚΟ, τις ανεμογεννήτριες στις Αξάνεμες και την Ενορία. Προστατεύσαμε τα Θαψά και το Τσίλαρο από περισσότερη άναρχη δόμηση και καταπάτηση. Δεν αφήσαμε να γίνει μαρίνα ο υγρότοπος στα Θαψά. Δεντροφυτεύσαμε. Κάναμε προληπτική πυροπροστασία και δασοφύλαξη. Και άλλα πολλά.
Θα υπάρξουν λεπτομερέστερες αναφορές τις επόμενες ημέρες.
Όμως: θεωρηθήκαμε κακοί που χαρακτηρίσαμε το λιμάνι φαραωνικό, μερικοί (και κάποτε μέλη του συλλόγου μας) μας ρωτούν γιατί είμαστε ενάντια στις α/γ (άρα δεν έχουν μπει στο κόπο να διαβάσουν έστω και μια φορά κάτι από αυτά που γράφουμε). Άλλοι προτιμούν να δημοσιεύουν τους χάρτες μονοπατιών τους σε εξωτικούς ιστότοπους αντί στον δικό μας που ξεκίνησε όλη αυτή την δραστηριότητα με τις διανοίξεις και αναδείξεις μονοπατιών.
Πρίν λίγα χρόνια ιερά και ανίερα συμφέροντα κόντεψαν να ξεκληρίσουν την χιλιόχρονη βελανιδιά στον Αγ. Νικόλαο, προς το Μισόκαμπο. Πέρυσι δίπλα στο πανάκριβο και άχρηστο υποψήφιο και ματαιωμένο Περιβαλλοντικό Κέντρο Κύμης κόψανε αδιαμαρτύρητα ένα πεύκο, με 1,5 μέτρα διάμετρο. Το μεγαλύτερο στην περιοχή μας και μάλλον το μεγαλύτερο στη Νοτιοκεντρική Εύβοια.
Και τώρα και πάλι εν σιωπή γκρεμίζεται το Μυλωνοπούλειο, ένα ιστορικό συγκρότημα κτιρίων των αρχών του 20ου αι. με ενδιαφέρον αρχιτεκτονικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό.
Κρίμα! Απλά κρίμα!
Για την αθλιότητα των τοπικών ιθυνόντων κάθε τύπου και αρμοδιότητος.
Για τον ωχαδερφισμό των ντόπιων μόνιμων κατοίκων αλλά και όλων όσων συνδέονται με τα μέρη μας από καταγωγή ή γιατί διατηρούν σπίτι εδώ ή έρχονται για τις διακοπές τους και τα θέλουν όλα έτοιμα σαν τον καφέ στην πλατεία.
Και για μας κρίμα που δουλέψαμε και διαψευστήκαμε ή που δεν κατορθώσαμε να πείσουμε και να έχουμε περισσότερους με το μέρος μας και πραγματικούς συντρόφους.